Boekgesprek

Lééf gesels met Sandra McCollom oor haar boek I Tried Until I Almost Died

Is jy moeg daarvoor om die hele tyd perfek te probeer wees? Dan is dit tyd dat jy jou angstigheid en frustrasies ruil vir meer ontspanning en rustigheid. Baie mense glo hulle moet altyd perfek wees om so, nie net ander mense nie, maar ook God tevrede te stel. In ’n samelewing waar prestasie belangrik is en mense al hoe hoër doelwitte aan hulself en ander stel, voel mens maklik dat dit nodig raak om meer en meer te wees en te doen. Ons word al te maklik vasgevang in die onvergeeflike trapmeul van perfeksionisme. Ons glo ons moet meer doen, meer weet en meer wees. Die uiteinde hiervan is woede, frustrasie en angstigheid wat ons elke dag meer wegdryf van die lewe wat Jesus vir ons belowe het.

Sandra McCollom het vir jare in hierdie strik van perfeksionisme getrap en permanent soos ’n mislukking gevoel. Sy het op ‘n dag uit desperaatheid net begin bid en God gesmeek om hulp. Die antwoorde wat sy van Hom gekry het was lewensveranderend en in die proses het sy die wonder van sy genade en liefde vir ons opnuut beleef. In haar boek, I Tried Until I Almost Died, vertel Sandra hoe sy dit reg gekry het om perfeksionisme af te skud en so minder angstig te wees, asook van die vryheid wat sy beleef deur net volkome op God te vertrou.

Sandra is die dogter van die gewilde en bekende skrywer Joyce Meyer en is passievol om ander mense na Jesus te lei. Sy woon in St Louis, VSA saam met haar man en haar tweeling-dogters wat sy tuis onderrig. Besoek gerus haar webblad by www.SandraMccollom.com

Vraag: Sandra, vertel ons hoe angstigheid en stres jou lewe oorheers het?

As gevolg van die wanopvattings wat ek oor God gehad het, het ek Hom gesien as iemand wat die hele tyd oor my skouer loer en wag vir die oomblik dat ek ’n fout maak. Dit het veroorsaak dat ek al hoe meer en meer probeer doen het, omdat ek geglo het ek moet Hom so tevrede stel. Ek was dieselfde teenoor ander mense en teenoor myself.  Ek was dus die hele tyd besig om myself te probeer bewys. Om so te leef het veroorsaak dat ek permanent angstig en gefrustreerd gevoel het, want volgens my was ek net nooit goed genoeg nie.  Nie vir myself, ander mense of vir God nie.

Vraag: Hoe het jy uiteindelik beheer oor hierdie angstigheid bewerkstellig?

Dit het gebeur die oomblik toe ek tot die besef gekom het dat God, op hierdie presiese oomblik, en nog my hele lewe lank my onvoorwaardelik lief het en lief gehad het. Ek het hom reeds oor en oor tevrede gestel, deur net sy kind te wees. Die dag toe ek besef het dat sy liefde niks te doen het met my werke of my sukses nie, het ek ’n oorweldigende gevoel van vrede begin ervaar.

Vraag: Hoe het dit jou verhouding met jou man en jou dogters verander?

Omdat ek die hele tyd gevoel het ek kan nie aan my gesin se standaarde voldoen nie, het ek hulle ook laat voel dat hulle nooit aan my standaarde kan voldoen nie – dat hulle nooit goed genoeg is nie. Ek het hulle behandel soos wat ek gedink het God my behandel en ek het van hulle verwag wat ek gedink het God van my verwag. Die dag toe ek die teendeel begin aanvaar het, het ek openlik met my gesin oor dit gesels en hulle gevra om my te vergewe. Ek het begin om my gesin te behandel soos wat God my nog my hele lewe lank behandel – met liefde en aanvaarding – en heeltemal apart van wat hulle doen en hulle suksesse of mislukkings. Daar was onmiddellik meer vrede in ons huis, ons was meer liefdevol teenoor mekaar en het onmiddellik meer vertroue teenoor mekaar gehad, omdat ons geweet het dat God ons onvoorwaardelik lief het.

Vraag: Jy praat gereeld in jou boek oor jou gesin se “Boek van Herinneringe”. Wat het julle alles in hierdie boek opgeneem en hoe het dit gehelp?

Ons het in die boek alles neergeskryf wat ons gevoel het God uit sy genade vir ons gedoen het en hoe Hy sy liefde aan ons openbaar het. Dit het gehelp om ons oë die hele tyd op God gerig te hou. Deur dit neer te skryf het gehelp dat ons die hele tyd terug kan kyk op dit en dit onthou. Hier is een van die inskrywings wat ons byvoorbeeld in Januarie 2014 gedoen het:

Ek (Sandra) het vir die eerste keer in my lewe ’n allergiese reaksie op ’n kossoort gehad – koljander. Ek het erg uitgeslaan en moes dokter toe gaan en medikasie neem, maar ek is dankbaar dat dit net ’n uitslag was en nie ’n lewensgevaarlike reaksie nie!

Deur dinge soos hierdie in die boek neer te skryf kan ons gereeld teruggaan en tye van God se genade onthou en beleef. Dit het tot gevolg dat ons die hele tyd onthou hoe goed God vir ons is en keer dat ons aanhoudend kla.

Vraag: Dink jy sosiale media speel ’n rol in hierdie gevoel dat mens die hele tyd perfek moet wees?

Ek dink sosiale media kan goed en sleg vir mens wees. Ek is mal oor iets wat my pastoor een keer vir my gesê het: “Ek sal eerder ’n kers in die donker aansteek as om te vloek in die donker.” Ek sien hoe mense sosiale media gebruik om uit te vaar teenoor alles en almal. Hulle dink niks daarvan om so op sosiale media en dus in die openbaar selfs uit te vaar teenoor ander mense nie. Dan aan die ander kant sien ek baie keer hoe mense sosiale media gebruik om dinge te deel wat ander inspireer en moed gee. Ek dink dit is baie belangrik om nie toe te laat dat sosiale media jou lewe oorheers nie.

Vraag: Baie perfeksioniste sê altyd: “Dis nou maar hoe ek is…” Is dit moontlik om hierdie gedragspatroon te verander?

Dit is absoluut moontlik. Ek het vir baie jare lank gedink die antwoord hierop is om maar net die hele tyd ontevrede te voel oor wat ek doen en wie ek is. Dit het tot gevolg gehad dat ek net harder en harder probeer het en net minder en minder tevrede was met myself. Maar nadat ek my identiteit in God gevind het, selfs met my grootste mislukkings, leef God se genade in my en laat ek nie meer toe dat my strewe na perfeksionisme my en my gesin se lewens oorheers nie.

Lees meer