Kliek op die foto’s onder of op die indeks bo om verder te lees.
Rubrieke
Siel van ‘n vrou deur Milanie
Vosloo
My hart se punt deur Lizette Murray
Glo soos ‘n kind deur Chante Hinds-Moller
Dieper water deur Jimi le Roux
Lewensblik deur Marzanne Leroux-Van der Boon
‘Moet dus nie moeg word om goed te doen nie, want as ons nie tou opgooi nie, sal ons op die regte tyd oes.’ Galasiërs 6:9
‘Stuur U lig en U waarheid dat dié my lei en my bring na U heilige berg, na U woning!’ Psalm 43:3
“Even your darkness, is light to Me. Even your darkness, is Light to Me … ” herhaal die refrein van Michael W. Smith se liedjie vanoggend deur my gedagtes. Ek neurie dit hardop. Trooswoorde om my te herinner dat God groter is as die donkerste donker. Een van die ‘beste’ mense wat ek geken het, het dié week gesterf.
Die nuus dat Annelise Wiid in ’n koma is het my Dinsdagmiddag bereik. Teen Woensdag 12:00 is sy heen.
Haar heengaan het my agtergelaat met ’n groot stuk leegheid en ’n ongekende verwesenheid. Die besef dat ek nooit weer na haar sagte stem sal kan luister, terwyl sy sing of vir ons voorlees of met ons gesels nie, is amper onwerklik. Dat haar woorde nou op die wind hemelwaarts fladder soos die geel blare van die groot ou eikeboom voor die kapel by St. Augustine’s, is my enigste troos.
Vir jare het ek en Annelise mekaar net een maal per jaar gesien. Vir ’n naweek lank by die Lééf-retreat by St. Augustine’s in die Oos-Vrystaat. ’n Keer of wat het ons in die Noorde gekuier, maar dis die tye daar in die skadu van die berg by Modderpoort wat voorop in my gedagtes staan. Ek sien haar in my geestesoog voor in die knus vertrek waar sy ons lei na stil waters, na plekke van rus, na waar die Liefde woon. Ek hoor hoe sy Sheila Cussons se gedig oor Maria voordra en sien haar toe-oë vir ons sing.
Saans na afloop van die aanbiedings het ons tot laat op die groot herehuis se stoep of voor die kaggelvuur sit en kuier oor mekaar se doen en late in die jaar wat verby is.
Ek onthou die keer wat ons lanterns vol drome die donker laat binneseil het. Ook dié keer wat ons elkeen ’n blom, wat ons êrens gepluk het, in ’n bak water voor Sy altaar moes neerlê. Ek onthou die lesse van leef en liefhê en verstaan en verander. Van kruike wat eers moet leeggemaak word voor dit kan vol word. Van asemskep en luister na dit wat net gefluister kan word. Van lappieskomberse gekwilt met liefde en ligvoets lééf.
In een van die retreatboekies wat Annelise en vriend, Norman Burger, vir ons saamgestel het, kom ek vanoggend af op dié woorde: “This flesh in which we live is nothing more than a cocoon, and only when we step out of it do we truly begin to live.” Nancy Stephan.
Dankie vir alles wat jy vir ons beteken het, engelvrou. Vaarwel vir eers, tot ons mekaar weer sien, daar waar jy nou werklik lééf.
Seëngroete tot die volgende aanlyn-uitgawe van Lééf met hart & siel op 1 Augustus verskyn.
- Die Winter 2018 gedrukte weergawe van Lééf met hart & siel sal op 23 Julie op die rakke verskyn.
Christine Ferreira
Redakteur