Kliek op die foto’s onder of op die indeks bo om verder te lees.

Gunsteling-artikels

Rubrieke

‘Ek sal U altyd loof, vir wat U gedoen het. Voor u dienaars sal ek u Naam prys, want U is goed.’ Psalm 52:11

“Met my hele hart wil ek U prys, Here, wil ek van u wonderlike dade vertel. Oor U wil ek my verbly en vrolik wees, u Naam wil ek besing.” Psalm 9:1

Tot laat gisteraand kuier ons nog om die kombuistafel. Christoff, ons jongste, is by die huis vir die naweek. Hy sing in die Stellenbosch Universiteitskoor wat die naweek in Gauteng is vir optredes. Ons het hom lanklaas gesien en die vreugdevure brand hoog.

Die suiwer klanke van die koormusiek klink nog helder in my ore én hart. Saam met familie en vriende het ons klomp ’n hele ry by gisteraand se konsert volgesit om na die uitvoering van die koor, wat as die beste koor in die wêreld bekroon is, te luister. “Mens kan amper nie praat nie, so mooi was dit!” sê vriendin, Renette, toe ons almal ná die konsert ons kind inwag.

Dié groepie ondersteuners deel almal ’n liefde vir musiek en mekaar. Christoff word spontaan toegejuig toe hy uiteindelik by ons aansluit. Uitgehonger vir die huis en sy mense, kan ek sien hoe die warm ontvangs sy jong hart vermurwe en sy oë moeg, maar helder begin blink.

Van kleins af maak die kinders musiek. Francois, ons oudste, was maar nog ’n kannetjie toe hy vir Ouma gevra het of hy maar mag vioolles neem. Vandag speel hy steeds af en toe op sy oupagrootjie se viool en word die huis onverwags gevul met melankoliese klanke. Die klavier is vir beide seuns ’n plek waar hul hul hartseer en hul vreugde tussen die wit en swart klawers uitstort, het ons al geleer. As hulle bly en opgewonde oor die lewe is, speel hulle, maar ook as dinge skeefloop en te veel raak, vind jy hulle agter die klavier.

Om saam te sing en kitaar te speel hoef jy die twee nie twee keer te nooi nie. Menige feesmaal eindig met die soet klanke van hul stemme wat sag en met die ritme van gedeelde harte draal.

Met Christoff op universiteit en Francois aan die einde van sy studies en meestal agter die boeke, is die huis stiller as gewoonlik. Soms bevind ek my dat ek verlang na die geluide van hul kleintyd, die swaar boeksakke wat rondlê en geskarrel in en om die huis. En as dit die dag té stil raak, sluit ek my oë en verbeel ek my ek hoor die soet klanke van die klavier en die fyn deuntjie van ’n vioolsonata wat deur die huis vloei.

Mag die klank van God se liefde jou hart met vreugde vul tot die volgende aanlyn-uitgawe van Lééf met hart & siel op 1 November beskikbaar is.

Christine Ferreira

Redakteur

Volg Lééf met hart & siel op sosiale media